Rusya’nın Ukrayna savaşında kullandığı, “Z harfini” üzerinde taşıyan 140 kişi Almanya’da gözaltına alındı.
*
Yüksek köylerimizde hala kullanılıyor mu bilmiyorum. Komşu gezmelerinde yaşlı teyzelerimizden “Davun çıksın…” diye başlayan lanet okumalar duyardık. Gözler faltaşı gibi açılır, fısıltıyla karışan endişeyle söylenirdi. Anlamı sorulamaz, evde anılamazdı adı.
Yıllar sonra çözdüm mevzunun aslını. Mehmet Akif’in “Çanakkale şehitlerine” adlı unutulmaz şiirindeki, “Hani Taun’a da zuldür bu rezil istila” mısraları ile… Taun “Veba“nın diğer adı idi. 1347’de tüm dünyada görülen salgın ile sadece avrupanın %60’ı hayatını kaybetmişti.
Yüzlerce yıl sonra ise kendi gitmiş unutulmuş tedirginliği, o kesif korkusunu bırakmıştı ardında.
Benzeri cümleler ile örgülenmiş bir hayatı yaşıyoruz. Nedenini bilmediğimiz, aşırıya kaçtığımız sevmelerimiz ve aslını çoktan unuttuğumuz nefret etmelerimiz var.
“Neden sevdiğini bilmeyen, gün gelir sevdiğine düşman olur” özlü sözü var. Ölümlü sevmelere tapıyoruz veyahut başka bir yerde bir düşman var edip ömrümüz boyunca bir yük gibi onu sırtımızda taşıyoruz.
Ölçü ve “istikamet” bize tavsiye edilmişken bu hatayı yapıyoruz. Öfke ve aşırılık var ise adliye, sağlıkla ilgili problem ise hekim, daha çocuksak öğretmenimiz veya lâyık bir büyümüz sorunu çözebilir diyebiliriz. Böylesi sorun ise inanıyorum ki çok çok azdır.
Şimdi bu noktada sorgulamak gerek, manasını bile unuttuğumuz takıntılar ile bir ömrü heba etme akıl kârı mıdır?
Şu yemeği yemem, pazardan şu meyveyi almam, şu siyasiyi dinlemem, şu renkten başka kıyafet giymem, filanca ile babam mezardan çıksa konuşmam sözlerimiz ne kadar anlaşılmaz ve yorucudur değil mi?
2. Dünya Savaşının bittiğini, Filipinlerde bir ada’da 2 japon askere ikna edip söylediklerinde, yıl 1995’ti… (Bir gazete kupüründen)
Yani söz o ki; burası Türkiye ve savaşlar çoktan bitti. Ev’de, İş’te, sokakta… şu Z HARFLERİNİN yakasını bırakmak gerek!
Selam ile, sağlıcakla…
