Dinlemişti önce Muhammed Aleyhisselam, Hira’da, “oku!” diye emr-i ilahi üzerine söylenince.
*
Dinleyerek anlaşılamaz mı veya dinleyerek çözülemez mi bilmece.
Açılır o vakit kapı, dolar ışıkla şehir. Hep karanlık kalacak değildir ya o gece.
*
“Kavganın kazananı olmaz.”
Sözler ve bedenimiz kontrolsüzdür, öfkeliyken. Bize, orda, duyguları bir bir gemleyip, kontrol altında almak gibi, güçlü meziyetler gerektir.
Ömrün uçsuz ovalarında ziyan olmak istemiyorsak eğer, önceyi – sonrayı iyice düşünmeliyiz. Sükunet kervanını, ancak o vakit, sohbet rotasında huzur ile gezdirebiliriz.
Arkadaşım, kardeşim, meslektaşım… burada şimdi ne kazanır, ne kaybederiz diye bir adım geri durup, ince eleyip sık dokumalı bir güzel düşünmeliyiz.
Para, futbol, siyaset farketmez… Üzümün çöpü, armutun sapı, gözünün üstünde kaşın var mazeretlerimiz ayrıcalık tanımamalı bize.
Kendimizi, sonra karşımızdakini, içimizden, olumlu cümleler ile eleştirmeliyiz.
Ardından yapıcı, güzeller güzeli, ortak bir dil ile sade – net cümleler üretmeliyiz.
Sizce o dil ile savaşlar sona ermez mi? Dünyalar kurulmaz, insanlar inşa edilmez mi?
Afiyetle kalınız.
