Bu 10 Kasım 09:05’te çalan sirenler için valilikler, “endişeye mahal yoktur” her 10 kasım gibi “saygı duruşudur” diye duyurular yayınladı bu sene.
Zira ihtimaldir, takip ettiğimiz internet ve televizyonlar, Filistin’de ki ölüm ve gözyaşıyla küçücük çocukları, kadınları, atılan bombaları, yakinen hissettirmişti, bu nedenle farklı bir tepki de verebiliriz diye düşünüldü.
Bir fotoğrafın, sözün veya yazının, yüreğinize oturduğu anlar olmuştur. Ciltler dolusu tafsilatı varken, cümlelerimiz “incir çekirdeğini doldurmaz” der susar ve bekleriz. Ama şimdi…
Şu batının tüm bu yaşananlara rağmen, kendine toz kondurmayan, “bilim ve kültür tek bendedir, İsrail ise, ortadoğu’da beni tek temsil edendir.” tavrı, karşı harekete davet ediyor, söz söylemeye itiyor bizi.
“Işık doğudan yükselir” sözümüzü slogan sanıyorlar. Çok okumuş bir kibir abidesi, tedrisat görmemiş cahil olmaktan uzağız millet olarak. Kendimize güveniyoruz.
Ne verdin Filistin’e yüz yıldır diye sorarlar adama. Şimdi sürgün mü! Asıl niyetiniz nedir? Ne istersiniz? Yahut hangi yanlışı kan ile, bomba ile düzelttiğinizi sanırsınız?
Hatay’da deprem oldu. Beşikdüzü, Trabzon, Rize, Giresun, Gümüşhane, Erzurum memleketin her yerinden el verildi. Düşene gönlünü açtı herkes. Maddi manevi otoriteyi tesis etmek için çalışıldı. Hayret edilecek kadar olağanüstü, ibret alınası bir manzaraydı.
Hastane bahçelerine sahra hastaneleri, barınmak için çadır ve konteyner kentler kuruldu. Temel ihtiyaçlara gıda, temizlik maddeleri ve kıyafetler temin edildi. Aşevleri, anaokullar, altyapı, üstyapı, güvenlik, psikososyal destek için binlerce kişi gönüllü oldu.
Temel insani değerler üzerine tüm dünya depremde bize destek verdi, akan gözyaşını bir nebze sildi. Kolumuza girmeye çalıştı.
Her birimizin hafızasından bu çalışmaların hüzünlü ama bir o kadar da onurlu hatırası hep saklı kalacak.
Filistin’de karmaşık görünen, ama şimdi lokal hale gelmiş, bu sorunlu durum, çözüm adına, sanılmasın zor değil.
Yolda kalmak veya yol almanın tercihi, tüm dünya olarak elimizdedir.
Selam ile
