Halimizi arz etmemiz gerektiğinde ihtiyaç duyarız ona. Eğitim, sağlık, adalet, asayiş, elektrik, su, yol, vergi, sigorta.. bir talebimiz olduğunda gideriz devlet kapısına. Sözlü veyahut da yazılı durumumuzu beyan ederiz onunla.
Önce konuyu hangi makama iletmemiz gerektiğini belirleriz hitap kısmında. Ardından kısa ama özlü şekilde talebimizi açıklarız. Son olarak da isim ve adres bilgilerimiz ile tamamlarız halimizi, ahvalimizi.
Böylesi bir sıralama, olası iletişim kazalarına en baştan engel olmakta, sorunumuzun çözümünü ziyadesiyle hızlandırmaktadır. Sadece bizim bildiğimiz o konuyu, o memur, anlatamaz isek nereden bilsin ki? değil mi?
“Senin maaşını ben veriyorum ben!” diyen vatandaş veya köyünden gelmiş garibanı masa başında hazırolda bekletebilen bir memur zihniyetinin çok uzaklarda kaldığına inanıyoruz. Hatta inanmak istiyoruz.
Şimdi “açık kapı”, “halk günü” o sorunun çözümü niyetinde bir “beyaz masa” “e-devlet ve internet uygulamaları” vardır sonuca ulaşma niyetinde olana. Ayrıca hepimiz kuluz ve insanız, eksiğiz, mükemmel yok.
Karmaşık bir sorun ile karşılaşsak dahi, karşılıklı pozitif bir iletişim ile onu çözdüğümüzde öyle güzel bir yol olur ki bu, ardı sıra gelenimizde o yolda yürüyebilir, sebep olana da hayır duada bulunulur. Bu mümkündür.
Bu devlet ve vatan bizim. El ele vererek bir ve beraber, o vakit ancak yükselebiliriz.
Selam ve muhabbetle…
