“Ey Allahım! Neredesin! Sana kul kurban olayım! Senin çarığını dikeyim. Saçlarını tarayayım. Elbiseni yıkayayım. Bitlerini kırayım. Ey büyüklerin büyüğü, iste sana süt getireyim.”
Böyle dua eder Rabbine çoban.
Nasıl sözlerdir bunlar? Duyunca öfkelenir Musa Peygamber. Bir kul böylesi hadsiz cümleleri nasıl söyler diye geçirir kalbinden?…
Ve sonra vahiy iner üzerine onun.
Kulumu benden ayırmak mı istersin? Kavuşturmak mı? kulumu bizden ayırdın.” Kudsi sözlerle bunu vahyinde söyler.
*
Karadeniz coğrafyası saklı güzelliklerle nam salmış, ilmi ve akademik alandaysa özlenen yeri alamamıştır.
İstanbul, Bursa, Konya, Urfa’da.. yaşamış yüzlerce alim ve bilim insanı söylenebilir. Samsun, Trabzon, Artvin profilinde pek fazla isme ne yazıktır ki rastlayamıyoruz. Tüm bunlara rağmen bu topraklar belli belirsiz kıymetli hamuru, boy vermeye hazır tohumu ve rengi de hissetmettirmektir bize.
Ahi Evran Dede gönülleri fethe gelmiştir Trabzon’a, sonra Boztepe’de, Karadeniz’e nazır türbesinde uykuya varmıştır.
Yahya Efendi’yi Kanuni Süleyman payitaht’ta çağırmış, O da reddetmek mümkün değildir demiş daha niceleri gibi terki diyar eylemiştir Trabzon’u…
Bugün Trabzon Kalkınma, Akçaabat Söğütlü’de üniversite yerleşkeleri ve bir ölçüde Beşikdüzü’nde eğitim camiası acaba ihtiyaca yeterli midir?
Kıymetli bilgiye ulaşma imkanı zordur. Evlerimizde doğu batı bilim insanlarının eserleri bile, şöhretli satırları ve ciltleriyle övünülsün diye ancak rafları süslemiş, derin manaları ne yazıktır ki unutulmuştur.
Rabbe giden yol, ayrıca bilim ve medeniyetin kapısı gördük onları. Aynı onların karşısında cehaletimizi gördüğümüz gibi.
Bir öğreten gelirse memleketimize günün birinde, biz onun çantasını taşırız, ocağa çay koyarız, sofralar kurup ağırlamaya, gönlünü almaya çalışırız…Elimiz yettiğince…
…
Selam ile, muhabbetle…
