Anneler yücedir, tüm annelerin ellerinden öpüyorum.
Benim annem yücelerin yücesi, niçin? 24 yaşında dul kalan, en büyüğü 10 yaşında, 3 oğlu vatan, millet ve bayrağın yüce sevgisi ile büyüten anne.
Vatana millete hayırlı evlat yetiştirmek kolay olmasa gerek… İşte annem bunu başardı. Kucağımda can verdi. Yıllar önce, anısına yazdığım “anne” adlı şiiri sizlerle paylaşmak istiyorum. Saygılarımla…
ANNE (ölüm tarihi 2001)
Gözlerin kapanmış benzin sararmış
Dudakların uçuk uçuk be anne
Kaderde bu günü görmek de varmış
Niye acelen var, nereye anne?
Şeker annem, kaymak annem, bal annem
Yanakları pembe pembe bal annem
Avuçların ılık, kalbin sımsıcak
Bırak dertli başım göğsümde dursun
İçimden geliyor inan hıçkırmak
Dur acele etme sonra uyursun
Hasta annem, dertli annem, dil annem
Sensiz bana dünya haram, bil annem
Uyumayı bırak doğrulda bir bak
Nefes al bizlere teselli kalsın
Gözlerin buğulu, kirpiğin ıslak
Aklımdan geçeni rüzgarlar alsın
Çiğdem annem, sümbül annem, gül annem
Ömür boyu yaşam dola mı annem
Bu nasıl annelik, bu nasıl sevgi?
Hep kanatlarını üstüme gerdin
Bunca özveriler sana mı vergi?
Ağlasam ağlardın, gülsem gülerdin
Susma annem, konuş annem, gül annem
Bir yıldız kayıyor gökte bil annem
Üstümüze çocuk gibi titrerken
Sevginin selinden meşale yaktın
dönülmez bir yalnızlığa giderken beni
Bu dünyada niçin bıraktın
içten annem, coşkun annem, gül annem
Akşamları gruplarda dur annem
Sana şiirlerin en güzelini düşünüp
Düşünüp düşünüp yazabilseydim
Bilemezdim coşkun sevgi selini
Öğrettiğin gibi öğrenmeseydim.
Nehir annem, deniz annem, göl annem
Sensiz dünya kapkaranlık çöl annem
Ölüm olmasaydı ölmeseydin sen
Taşları basmazdım yanık özüme
Meğer seni ne çok severmişim ben
Aç gözlerini bir bak yüzüme
Şeker annem, kaymak annem, bal annem
Yanakları pembe pembe, al annem
