Yaklaşık 39 yıldır basın dünyasında kalem oynatıyoruz. İnsanların dertlerine, duygularına, iyiliklerine, güzelliklerine tercüman olmaya çalışıyoruz. Zaman zaman öyle ilginç anılarla karşı karşıya kalıyoruz ki, tahsil bunun neresinde, kültür bunun neresinde diye sorguluyor insan.
Bir hatıra paylaşmak gerekirse; yeni ilçe olmuştuk. Nahiye müdürlüğü binası kaymakamlık binası olmuştu. En üst katta kaymakam bey, orta katta emniyet amirliği vardı. Kaymakam, ilçenin ilk kaymakamı olan İsmail Tezel Bey’di.
Emniyet Amiri ise Başkomiser Haluk Körüklü Beydi. Emniyet amiriyle her karşılaştığımda, “Ahmet Bey, uğramıyorsun” diye sitem ediyordu. Bir türlü boş bir zaman yakalayıp ta uğrayamıyordum.
Birgün öğle mesaisi bitiminde sokakta karşılaştık.” Bugün boşum. Uğrayabilirim amirim” dedim. O da, “Saat 13.30’da makamdayım. Buyur gel” dedi. Ben de tam o saatte gittim ancak henüz gelmemiş, makam boştu.
Karşı odadaki polis memuru beylere uğrayarak amirin gelip gelmeyeceğini sordum. Keşke sormaz olaydım. Memur ortalığı yıktı. “Sen emniyet amirini nasıl sorarsın” diye.
Ben de gazeteci olduğumu, kendisiyle 13.30’da makamda buluşmak üzere randevulaştığımızı söyleyince bu kez ses tonu düştü. Madem gazetecisin içeri girdiğinde kendini niye tanıtmıyorsun dedi. Ben bu dediğine çok şaşırmıştım. Kabul ediniz ki, bir vatandaşım. Emniyet amirini soramaz mıyım dedim. Cevabını almadan amir görüntü. Orada ne olup bittiğinden habersiz olan emniyet amir i, beni görünce buyrun odama dedi.
Olayı içerde kendisine anlattığımda çok üzüldü ve beni teselli etmeye çalıştı. Kendisiyle bu konuyu sen gittikten sonra görüşeceğim merak etme sen dedi ve ekledi: “Her tahsilli insan kültürlü insan değildir. Her kültürlü insan da tahsilli insan değildir. Bunu unutma. Biz böyle neler yaşıyoruz” demişti.
Tahsil durumu yüksek olan insanlar, düşük insanlar kadar kültürüne sahip çıkmıyor, kültürünü yaşamıyor. Bu ayrıntıyı görüyor ve yaşıyoruz. Her geçen gün fark daha da açılıyor. Yabancı dil biliyorum diye Türkçe konuşmayı bir kültür zanneden nesil geliyor. Tehlike çok yakında kapıyı çalacak. En başta Milli Eğitim Bakanlığı biz ne yaptık diyecek! Eğer Türk Milleti diye bir derdi varsa!
Dahası çevremize ve Türkiye’mize baktığımızda Türk kılık kıyafeti, örf ve adetleri her geçen değişmekte. Adım adım ecnebi milletlere benzer duruma geldik. Bu insan Türk mü değil mi; lisanını duymasak anlamak mümkün değil!.. Şimdi kültürünü yaşamayan bu insanların hepsi profesör olsa kültürlü mü olmuş olurlar?
Türkiye’nin 81 ilinde bir çok dükkan ismi yabancı. Bunların sahipleri tahsilli iseler kültürlü mü sayılırlar? Ya da kendi diline sahi çıkarak dükkanının adını Türkçe koyanlar kültürsüz mü sayılırlar? Kısaca koyanlar mı kültürlü, koymayanlar mı kültürsüz ? Bu sorunun cevabı çok önemlidir.
Aylık dahi olsa bir gazetesi, bir dergisi, bir radyosu ya da bir televizyonu olmayan, spor kulübü ilgisizlik yüzünden en alt ligde olan bir ilin veya bir ilçenin halkı tahsilli olsa ne olur, kültürlü sayılsa ne olur? Zaten kültürlü olunsa bu saydıklarımızın daha fazlası olurdu.
Bu yaşadık ve gördüklerimizden sonra şunu sormak istiyorum. Tahsil bunun neresinde? Kültür bunun neresinde? Ben burada ne tahsili görebiliyorum ne de kültürü!..
