Yeni eğitim ve öğretim yılı sorunlarla başladı. Sorun çözmek değil ama, sorun üretmeden üstümüze yoktur. Mevcut sorunları yeterli bulmayan – sözüm ona – Yeni yetme yöneticiler yeni yeni sorunlar ürettiler.
Ne gam!
Önemli olan benim düşüncelerim. İleriye dönük planlarım. Dünya üzerinde ilk yüze giremeyen üniversitelerim. Matematik ve sosyal bilgiler yarışmalarında Araplardan’ bile geride kalmamız…
Bunlar sorun değil. Minnacık çocukları – pisuvarları – lise ayarında binalara yerleştirmek. “Ben iyi basketçi değilim. İsabet ettiremiyorumm!” diyen çocukların esprisi de önemli değil. Varsa da, yoksa da benim fikirlerim, benim uygulamalarım. “Ben yaptım, oldu” mantığı…
O kadar ki, cami imamları bile “Bu okulları önemsemeyin, Müslümanların mihenk taşları imam hatiplerdir” diyecek kadar bilim ve mantıktan uzak görüşler. Atamızın ilim ve fen hakkındaki düşüncelerine ne oldu?
“İlim Çin’de bile olsa, arayın, bulun hadisi şerifi de önemsiz mi?
Bütün bu sorunlar yetmezmiş gibi, – şimdi de – taşımacılıkta uzayıp giden, çözüm bekleyen sorunlar. Şimdi de köy çocukları aynı okullara, şehir çocukları aynı okullara mantığı öne çıktı.
Acaba köylü – şehirli kültür havuzunu böyle mi oluşturacağız?…
Kalın sağlıcakla…
