Trabzonspor son olarak oynadığı 10 Avrupa maçı deplasmanından 9.mağlubiyetini aldı. Aslında Basel maçında mağlup oldu demek yerine mağlup edildi desek daha doğru olur.
Trabzon’da oynanan ve 1-0 kazandığımız maçta 4-0, 5-0 galip gelmek içten bile değildi. Bu deplasmanda da aynıydı. 4-1 veya 5-2 kazanabileceğimiz bir maçta mağlubiyetin başlangıcı, önce Abdullah Avcı’nın penaltıyı defalarca penaltı kaçıran Bakasetas’a attırmasıyla başladı. Bakasetas’ın penaltıyı atamaması maçın belki de kırılma anı oldu.
İkinci penaltımız hakem Lahoz tarafından daha sonra inanılmaz bir şekilde iptal edildi. İki golümüz ofsayt gerekçesiyle sayılmadı. Biri net ofsayttı ancak, ikincisi kıl payı ofsayıttı. Verilebilir, verilmeye bilirdi. Basel bize atmış olsaydı tereddütsüz hakem golü verirdi.
Enaz 15 gol pozisyondan net bir gol üretemedik. Bu Trabzon’da da böyle olmuştu. Bütün topları kaleciye nişanladık. Aslında kaleci iyi bir kaleci değil. Her topu kucağına dahi gelse çelen bir kaleci. O çeldiği topları takip eden olmadı. Zaten Trabzon’da da Larsen çeldiği topu tamamlamıştı.
Bu şunu gösteriyor. İyi bir golcümüz olsaydı, ilk olarak grupları geçerdik play-off maçına kalmazdık.
İkincisi iyi bir golcümüz olsaydı her iki maçta çok farklı biterdi. Pozisyon bulmak işe yaramıyor. Gol yapmak gerekiyor. Biz de bunu ne ligde ne de Avrupa’da becerebildik.
Bu golcülerle bu işin olmayacağı görüldüğü halde bu takıma bir golcü alınmadı. Şimdi yaz dur “Yazık oldu Trabzonspor’a”.
