Başında “Milli” kelimesi olan iki tane kardeş bakanlığımız vardır. Milli Eğitim Bakanlığı, Milli Savunma Bakanlığı… Bunlar tek yumurta ikizleri gibidirler. Birbirlerini tamamlarlar.
Milli Eğitim Bakanlığı gençlere vatan, millet ve bayrak sevgisini nakış nakış işler. Milli savunma Bakanlığı da bu donanımla askere gelen gençlere “vatan savunmasını” öğretir. Bu iki bakanlık bir devletin olmazsa, olmazıdır.
Bunlardan birinin görevinin aksaması, diğerinin de görevini aksatır. Her ikisinde de eğitim ve öğreticilik ön plandadır.
Kırkbeş yıllık eğitimcilik hayatımda bu gerçeği bıkmadan, usanmadan anlatmaya çalıştım.
Uluslararası Kıbrıs Üniversitesindeki konferansımda bir öğretmen adayı benden öğretmenin bir tanımını istemişti. Salon çok ihtişamlı idi. Ağzına kadar doluydu. Dinleyicilerim arasında onlarca prof ünvanlı eğitimci vardı. Nasıl oldu bilmem ağzımdan çok ilginç bir tanım çıktı. saatlerce düşünsem aklıma böyle bir tanım gelmezdi. “Usta elleriyle, şirin dilleriyle, çağdaş bilgileriyle, deneyim ve kültürleriyle, körpe dimağlara, vatan, millet ve bayrak sevgisini nakış nakış işleyene öğretmen denir” dedim.
Salon alkıştan inliyordu. Hani derler ya: “Bazı tatlı heyecanlar kişiyi başarıya götürür.” Meğer bu söz doğruymuş.
Çoğu kez Milli Eğitimde fırsat eşitliği var mı? diye düşünürüm. Aklıma yüzlerce örnek gelir. Dört dörtlük okullara gelen yüzbinlerce liralık ödenekler, yokluklar içinde çırpınan okulları hatırlarım. Çoğu kez gerçeklerle örtüşmeyen bu çelişkili olaylara karadeniz fıkraları gibi gülerim.
Şişli’de Özel Basın Yayın Yüksekokulu’nda çalışırken adıma gelen bir mektubu hala saklarım.
Üniversite hazırlık kurslarına gidemeyen öğrenciler benden yaprak test istiyorlardı.
Mektup Borçka Lisesi’nden geliyordu. Ağlamaklı olmuştum.
Ekonomideki dengesizlik eğitime de sıçramıştı. Acaba bugün farklı mı?
Eğitimde fırsat eşitliğinin sağlanacağı güzel günlerin müjdesini almanız dileklerimle gözlerinizden öpüyorum.
